Rijst altijd in het kort!
Van de ene squaw naar de andere: de oude Seminoles in Florida hebben me deze truc geleerd, die me tot op de dag van vandaag fascineert: vul de hoeveelheid rijst in de pot die je nodig hebt. (Gaat met elke variëteit).
Nu vul je met water. Zorg ervoor dat het oppervlak van de rijst gelijk en gelijkmatig is. Als je nu je wijsvinger zachtjes in het water laat glijden totdat het net het oppervlak van de rijstlaag raakt, moet het oppervlak van het water je eerste falanx bereiken (die vouw daar, weet je).
Nu breng je de hele zaak aan de kook. Als het goed suddert, een heel kleine vlam (houd het warm, ongeveer 15 minuten) en neem dan, als het echt heerlijk ruikt, van het vuur.
Heel belangrijk: nooit roeren of zo, want dan doe je de schil van het graan, dan is het karton. Wat me zo fascineert aan het verhaal is dat alle mensen vingers van verschillende grootte hebben. Of je nu 2 meter lang bent of een dwerg, het werkt altijd! Dwalen, toch? Als dat me kon verklaren, zou ik erg dankbaar zijn. De Indianen hebben me echter een aantal dingen geleerd die ik niet kan verklaren ... dus nooit meer Pappreis!
