Groene haring in de stijl van oma-eend
Groene haringen zijn (zoals u weet?) Verse, ongezouten haring. Aan de kust worden ze nog steeds naar hartelust gebakken en gegeten, maar op het binnenlandse front schuwt men er vaak van weg.
Ten eerste zijn velen 'smerig' over het omgaan met zelfs een hele, niet-gestolde vis. Aan de andere kant vrezen ze de "geur", die niet kan worden vermeden. Aan de andere kant helpt het echt om het te beschouwen als een aanvulling op een heerlijk gerecht, en niet, zoals gewoonlijk, als een overlast.
Dit stuurde: aan het werk!
Groene haringen worden tegenwoordig meestal aangeboden als AOK-goederen (behalve, zonder kop). Ik geef echter de voorkeur aan "de volledige vis", want ik gebruikte ook de mogelijk bestaande ree - gebakken een delicatesse!
voorbereiding
- De vissen worden, voor zover nodig, geschaald en gestript. Dan ga je verder met de "buikincisie" tot aan de staartwortel en verwijder je vervolgens voorzichtig het middenbeen, door het hoofd (die er niet meer is, hihi) met je duim tussen de ruggengraat en de rug dringt en voorzichtig verder naar de staart vorarbeitet.
- Druk met uw vingers naar beneden zodat er zo min mogelijk vlees op het bot achterblijft. Vervolgens kan de vis worden geopend en krijg je de zogenaamde lap, die nu zoals gewoonlijk kan roosteren: zout, in bloem veranderen en vervolgens in veel hete olie van beide kanten bruin bakken.
- Om gebakken aardappels en salade te proeven. Uit de hand lopen is ook niet slecht.
- Je kunt de haring natuurlijk met een bot bakken. Maar lekker langzaam, zodat ze ook van binnenuit durchgaren, ze zijn dan aanzienlijk dikker!
- De overgebleven haring, je kunt zuur invoegen. Maar ik doe het niet meer, want ondertussen zijn de kant-en-klare conserven zo goed dat je erop kunt terugvallen.
De gebruikelijke "Yuck" opmerkingen, ik vraag of het mogelijk is om voor jezelf te houden. Ook indicaties van overbevissing etc. zijn vooraf bekend en verveeld.
