Het drakenfruit (Pitahaya) - exotisch fruit
Het drakenfruit, ook wel Pitahaya of Pitaya genoemd, komt oorspronkelijk uit de cactusplant in Zuid-Amerika.
Niet alleen vanwege zijn oorsprong ziet de Pitahaya er exotisch uit. Ook haar uiterlijk, dat bestaat uit schaalachtige impulsen, geeft haar exotische afkomst aan. De drakenvrucht bereikt een grootte van 10 tot 15 cm en heeft een ovale vorm.
Soorten drakenfruit
De drakenvrucht is er in twee soorten. Aan de ene kant een rode, ook wel grote drakenvrucht genoemd, aan de andere kant een gele, ook wel kleine drakenvruchten genoemd.
De rode drakenvrucht is verdeeld in twee ondersoorten:
Een drakenfruit met rode schil en rode pulp, en een drakenfruit met roze schil en witte pulp.
Let op: de rode pulp is sterk zoals de rode biet!
Het gele drakenfruit heeft zoals de naam al doet vermoeden een gele schil en een witte pulp. Omdat ze niet vaak wordt gekweekt, is ze duurder dan haar rode "zusje".
De pulp van de rode en gele drakenvrucht bevat kleine zwarte korrels waarvan het aroma verloren gaat bij verhitting. In grotere hoeveelheden zijn de kleine kernen spijsvertering.
groeilanden
De Pitahaya wordt onder andere geteeld in de volgende landen: Nicaragua, Colombia, China, Vietnam, Thailand en Israël.
Ingrediënten en ingrediënten
Naast de watermeloen die voor 95,8% uit water bestaat, is de drakenvrucht met zijn 90% watergehalte van de watermeloen dicht op zijn hielen. De drakenfruit bevat weinig calorieën en bevat naast ijzer, calcium en fosfor ook vitamine B en C.
opslagruimte
Het drakenfruit kan meerdere dagen bij kamertemperatuur worden bewaard. Bijvoorbeeld in een koele opslag In het groentecompartiment van de koelkast is opslag tot twaalf dagen mogelijk.
Belangrijk: aangezien de drakenvrucht gevoelig is en gemakkelijk wordt gekneusd, moet deze indien mogelijk rechtop worden bewaard.
verbruik
De Pitahaya wordt vaak onrijp geoogst vanwege de lange transportroutes. Het is daarom meestal raadzaam om het fruit na aankoop enkele dagen te laten rijpen. Alleen wanneer de schil donker wordt, geeft de vrucht iets mee bij vingerdruk en pelt als een banaan, de drakenvrucht heeft zijn volledige rijpheid bereikt. Alleen dan heeft ze haar volle smaaksmaak. Vroeger kan de Pitahaya waterig en flauw smaken, dus je moet afzien van voortijdige consumptie.
Snijd om te eten de Pitahaya op de bloem en halveer deze en schep het vlees of de schil eruit en snijd in hapklare stukjes.
Naast rauwe consumptie kan de Pitahaya ook worden verwerkt tot bijvoorbeeld jam of ijs.
Kleine feestknevel aan de rand: Serveer de Pitahaya met zijn witte vruchtvlees en zijn vele zwarte zaden vermomd als stracciatella-ijs.
smaak
De smaak van een drakenfruit verschilt afhankelijk van de aard.
Maar als de smaakcritici van een gele Pitahaya het snel eens zijn en een vergelijking trekken met een mango of ananas, variëren de smaakafspraken in een rode Pitahaya in verschillende richtingen. Volgens sommigen smaakt rode Pitahaya naar kiwi of peer, maar volgens anderen aardbei of banaan.
We nemen aan dat de smaak eenvoudig afhankelijk is van de pulp (rood of wit vlees) en de mate van volwassenheid van de rode Pitahaya.
Of wat vind jij ervan? Hoe herinner je je de smaak van een rode drakenfruit?
