Maak de oren goed schoon
Wie heeft oren om te horen?
mag hij kort luisteren naar het volgende verhaal:
"Wattenstaafjes," zei mijn KNO-arts, terwijl hij zijn stem liet vallen in een zinvolle fluistering: "Wattenstaafjes zijn een geweldige uitvinding! Ik gebruik ze altijd om het toetsenbord van mijn pc schoon te maken, en als je ze in spirit dompelt, kun je zo goed de ledematen van een horlogeband schoonmaken? "hij keek me vragend aan? "maar voor de oren?"
Het bezoek aan deze arts had geleid tot een verhoogde gevoelloosheid in mijn rechteroor. Gelijk aan een "water-in-het-oor" -gevoel na het zwemmen. Onaangenaam en vervelend. Je hoofd leunen en springen. Geen verandering. Eerst met je vinger en vervolgens met een wattenstaafje in je oor? niets hielp. Na twee dagen, alsof ik onder water was, besloot ik de dokter te bezoeken die ik vertrouwde. Hij reikte naar zijn otoscoop en keek in mijn dove oor. Zijn diagnose: een ent van verhard oorsmeer diep in de gehoorgang. Met het pincet kon hij hem niet vangen. Dus waste hij mijn oor met lauw water. Wat me met duidelijk hoorbaar gerinkel in de zilveren nierkom viel, verbaasde me. Een ongeveer kersgroene knobbel. Donkerbruin en een beetje walgelijk. Maar ik kon het weer horen! Toen gaf mijn arts me een kleine spoedcursus over oorverzorging. Ik wil mijn kennis hieruit hieronder reproduceren.
Oren zijn zelfreinigend!
Onze oren, of om precies te zijn: onze gehoorgangen vereisen meestal geen speciale reiniging. Fijnste trilhaartjes in de binnenkant van het oor zorgen voor hun beweging voor het verwijderen van alle in het oor ongewenste vreemde voorwerpen. Vuil en stofdeeltjes, dode huidcellen en overtollig oorsmeer? alles wordt automatisch getransporteerd in de richting van de oorschelp (dwz in de richting van de uitgang). Daar kan deze "deklaag" worden verwijderd met een vochtig washandje of een wattenschijfje. Dat is al de complete oorverzorging. Opmerking: Reinig altijd alleen tot aan de gehoorgang, nooit verder.
Oorwas is geen puinhoop!
De plakkerige afscheidingen geproduceerd door de gehoorklieren vervullen belangrijke functies. Eerst smeert het de huid van de gehoorgang. Aan de andere kant ondersteunt het de vorming van een zuurmantel in de binnenkant van het oor. Dit voorkomt het binnendringen van ziekteverwekkers. Sommige mensen lijden aan overproductie van oorsmeer. Dit kan leiden tot obstructie van de gehoorgang en aanzienlijk gehoorverlies. Bovendien creëert het een onaangenaam gevoel van een vreemd lichaam. In dit geval moet een regelmatige reiniging door een arts worden gedaan. Dit leidt direct naar het volgende punt:
Wattenstaafjes ja? maar NIET voor de oren!
Dat scherpe en harde voorwerpen, zoals potloden of rechtgetrokken paperclips, niets in de oren hoeven te kijken, moet voor iedereen duidelijk zijn. Letsels van een gevoelige huid in de gehoorgang, of in het slechtste geval een perforatie van het trommelvlies kunnen het gevolg zijn. Van wattenstaafjes daarentegen wordt vaak gedacht dat ze speciaal zijn ontwikkeld voor oorreiniging. DAT IS NIET AKKOORD! Zoals hierboven opgemerkt (door mijn KNO-specialist), zijn ze uitermate handig voor het reinigen van allerlei kleine onderdelen. Maar hun functie is al uitgeput. In het oor hebben ze niets verloren. Hoewel hier het risico op letsel wordt beperkt door het katoen, maar bij het proberen om oorsmeer te verwijderen, wordt dit alleen dieper in de gehoorgang naar het trommelvlies geduwd. Eenmaal daar droogt het uit en vormt een hard transplantaat dat alleen door de arts kan worden verwijderd.
Over wattenstaafjes nog steeds een waar en tragisch verhaal: in de Engelse lessen van mevrouw Gutberlet was het voordelig om in de linkerhelft van de kamer te zitten. Dit was vooral het geval bij retraites. Waarom? Mevrouw Gutberlet was doof in het rechteroor? ze kon niet horen wat werd gefluisterd en gefluisterd in de linker helft van de kamer. Deze eenzijdige doofheid was het gevolg van een ongeluk met een wattenstaafje. Op het ochtendtoilet was mevrouw Gutberlet bezig haar oren schoon te maken toen de telefoon ging. Of het te wijten was aan het vroege uur of aan hun algemene verstrooidheid is onbekend. In elk geval vergat ze het wattenstaafje uit haar rechteroor te trekken voordat ze naar de telefoon ging. Met haar eigen moment nam ze de telefoon op en stond op het punt om hallo te zeggen toen de telefoon op het uiteinde van het wattenstaafje sloeg. De rest is geschiedenis?
Kunnen andere oorexperts zoals Dumbo of de grote heer Genscher meer bijdragen aan het onderwerp? Of jijzelf? Men weet het niet, men fluistert nog. Het enige dat overblijft is te zeggen: houd je oren stijf en weet je nog? Oren reinigen zichzelf. Aan de andere kant ben je verantwoordelijk voor het ongewassen gebied achter de oren!
