Dinosaurus dingen: stervende dingen
Onlangs waren mijn verloofde en ik uitgenodigd voor het diner met een vriendelijk stel. Laten we ze om privacyredenen Paul en Paula noemen. Het was een milde zaterdagavond, we zaten op het terras en hadden net het toetje laten vallen toen de twaalfjarige dochter van Paul en Paula thuiskwam. "Hallo Jule, wat een pech," begroette ik haar, "je hebt echt iets gemist." Ze gaf me die speciale look die de evolutie heeft gereserveerd voor twaalfjarige meisjes: een mengeling van kinderlijke nieuwsgierigheid en adolescente koelte.
"Oh nee," antwoordde ze, "heb je al op de tafel gedanst? Ik glimlachte. Nee, veel beter. Je moeder heeft voor ons de beste bandsalade aller tijden gemaakt. Met mijn hand maakte ik cirkelvormige bewegingen op mijn buik en knipoogde ik naar Paula. Jules ogen werden groter. Ze keek vragend naar haar moeder en kreunde: 'Salade met tape? Laat je me niets achter? Het trilde in Paula's mond, maar ze bleef serieus. "Nee schat, ik dacht dat je wilde dineren met de Vishnevskis." Oh mano? Jule barstte uit? Ik wilde het proberen. Om het verhaal kort te maken: het werd gevolgd door gelach van de volwassenen, verklarende woorden van mij en een? Hahaha, ben je grappig. Ik gooi mezelf meteen weg? van Jule. Ze was toen echt snel weg, met spoed nog steeds whatsappen en zo.
Later die avond zaten we met een glas wijn rond de smeulende vuurschaal en lieten onze gesprekken hangen. Paula kreeg plotseling zo'n nostalgische blik, op de een of andere manier naar binnen gekeerd. 'Heb ik altijd een potlood gebruikt?' Zei ze abrupt. Ze zag onze vragende blikken. "Nou, om de cassettesalade van de cassettes terug te spoelen. Steek de punt in het gat en draai eraan. Ik moest denken aan mijn oude Grundig-bandrecorder, een echte meester in het bereiden van de beste cassettesalade. Zoiets als de kinderen van vandaag, ja, niet meer, er zijn hoogstens crashende muziek-apps of het stoppen van YouTube-video's met weinig wifi. ? Eerder was he? alles beter?, onderbrak ik, "twee minuten geleden was mijn glas bijvoorbeeld nog vol." Paul grijnsde en bracht de fles zonder woorden over de vuurschaal.
"Nee, het was niet beter," zei mijn verloofde. Gewoon anders? "Ik bedoel ja?" Antwoordde ik. Eigenlijk bedoelen we bijna altijd hetzelfde en vinden dat behoorlijk handig. Gelukkig veranderen sommige dingen niet. "Herinner je je de film onlangs nog, waar de man zijn mobiele telefoon in woede aan de muur heeft gepeperd", vroeg ik haar. Wat een verspilling. Vroeger dook je gewoon op. Zo lekker, dat het in het oor rammelt. Maar wie heeft er nog meer een telefoon met een handset ?? Ik liet de woorden even werken en vervolgde: "Telefoonboeken zijn niet langer beschikbaar. Of videorecorder. En als je echt dom wilt worden bekeken, vraag dan gewoon een vijftienjarige naar de volgende telefooncel. Paul knikte. "Sommige dingen sterven gewoon uit," mijmerde hij. "En Google heeft het Brockhaus en de Duden vermoord. Digitale dubbele moord. Iedereen was stil.
Paula verdween even in het huis en kwam terug met een schrijfblok en pen. "Laten we alles opschrijven dat al uitgestorven is of met uitsterven wordt bedreigd, oké? Dus dingen met dinosaurussen stoppen. En dat is precies wat we deden. Voordat we veel later naar huis gingen, maakte Paula een kopie van de lijst met haar multifunctionele printer die 's avonds was geproduceerd. "Shit," zei ze, "we zijn de copyshops vergeten? Ze voegde de lijst snel met de hand toe. Sindsdien heeft onze koelkast een lijst met bedreigde of uitgestorven items die ik niet voor u wil bewaren:
Dino dingen:
- ansichtkaarten
- papier Foto's
- wekker
- vinyl platen
- handgeschreven brieven
- encyclopedieën
- atlassen
- muziekcassettes
- videobanden
- vaste telefoons
- kranten
- bioscopen
- telefooncellen
- copy Shops
- ...
- ...
Wanneer ik iets uit de koelkast haal (wat helaas vaker gebeurt), bekijk ik deze lijst snel. In de tussentijd heb ik heel wat andere dinodings bedacht die niet op de lijst staan. Maar op de avond met Paul en Paula waren we tot het ochtendgloren al bezig met de herinneringen aan de hier genoemde. Het was tegelijkertijd een beetje nostalgisch en mooi. En uiteindelijk waren we het erover eens dat dit is wat mijn verloofde die avond zei: vroeger was het niet beter. Maar anders.
Welke stervende dingen herinner je je?
