Droomberoepsopleider
Nee, ik heb deze kop niet zelf bedacht. Ze sprong me vorige week in de vorm van een reclamesticker in metrolijn 1. Dikke witte letters op een blauwe achtergrond van Facebook. Aan de rand een kleine verwijzing naar de auteur van deze gewaagde uitspraak: De Klax-Kitas in Berlijn. Ik genoot van dat met genoegen op de hersenschors? Droomberoepsopleider.
Aha, dacht ik, kijkend naar de kleine Kreuzberg-hippiefamilie die schuin tegenover me zat. Of gedeeltelijk op zijn rug liggen (dat gaat over het driejarige kind), trommelen met zijn voeten tegen de rugleuning en schreeuwen om iets dat ik niet goed begreep.
? IIIIIWWWWOHOHOLLTTEAHAHABERNOHOCHNIHICHGEHEHEEEN? of zoiets. Ik stond op om op te staan, legde geruststellend mijn hand op de schouder van mijn enigszins paniekerige moeder en zei: "Shhh, oké. Vanaf hier neem ik het over. Ik ben een door de staat erkende opvoeder. Het kind greep de dreadlocks van een moeder en trok eraan, waardoor papa aan het kind begon te trekken. Iets over de hippies, dacht ik, over liefde en vrede en zo. Ik stond niet op, ik zei niets. Als ik iets heb geleerd in mijn actieve tijd als opvoeder, dan is dit: bemoei je nooit met de opvoeding van een kind zolang de biologische ouders aanwezig zijn. Toen ze alle drie, nog steeds aan elkaar vasthoudend, uitstapten naar de Kotti, was het weer stil in de metroauto en dacht ik aan mijn tijd als opvoeder.
Ik kwam vrij laat in mijn leven bij het beroep van opvoeder. Ik had verschillende jaren gewerkt aan integratiereizen voor kinderen van de Berliner Lebenshilfe e.V., eerst als economische macht, daarna als verzorger. Met deze achtergrond was de stap naar de opleiding van opvoeders de logische evolutie. Dat was in 1997, ik was net 30 geworden. Inclusief de stages tijdens de driejarige opleiding, werkte ik in totaal 13 jaar als opvoeder tot het niet langer mogelijk was vanwege een ongeval. Dat is langer dan ik ooit zou kunnen voorstellen dat ik in één en dezelfde baan zou werken. En dit is precies waar een van de geheimen van het educatieve leven ligt: geen dag is zoals de andere. Natuurlijk zijn er bepaalde routines en rituelen die elke dag terugkeren, maar ze doen slechts een klein deel van het werk. En zelfs binnen deze rituelen, komt het gevoel van routine zelden voor, omdat hun koers altijd varieert met de dagelijkse routine van alle deelnemers.
Mijn beschermelingen (ik haat de technische term van de klantenkring) zijn in de 13 jaar steeds jonger geworden. Ik begon in een jeugdclub (12 tot 20-jarigen), kwam toen een schoolwinkel (6 tot 12-jarigen), daarna een protestantse kinderopvang (2 tot 6-jarigen) en ten slotte een privécrèche (1 tot 3-jarigen) , Dit betekent: het scala aan mogelijke activiteiten van een opvoeder varieert van poolen met tieners tot huiswerkhulp met schoolkinderen en het bouwen van zandkastelen met kinderen tot luiers verschonen luiers bij peuters. Er is natuurlijk nog veel meer te doen, de voorbeelden zijn slechts om te illustreren hoe veelzijdig het beroep van de opvoeder is.
De tijden waarop de functietitel? Kleuterjuf? zelfs het cliché van koffie drinkende quasseltante anhing is (althans hier in Berlijn) voorbij. Of opvoeders belangrijk voorschools werk doen, ouders van peuters laten werk toe of halen tieners van de straat? Het beroep is en blijft van enorm belang voor onze samenleving. Dus nu ben ik heel ver gekomen om de tip van dit bericht te krijgen, maar nu: elke jonge persoon die nog steeds op zoek is naar de juiste baan en goed kan omgaan met mensen (vooral kinderen), zou moeten nadenken over een opleiding voor opvoeders , En elke oudere persoon die ontevreden is over zijn huidige baan, moet slim zijn over de mogelijkheden van omscholing als opvoeder. Hier som ik de voordelen van de baan op, maar ik zou de nadelen niet verbergen.
Per opvoeder
- Opvoeders zijn zeer gewenst, vooral mannelijke opvoeders gaan weg zoals de spreekwoordelijke warme broodjes.
- Het beroep is crisisbestendig. Er zullen altijd kinderen (of andere verzorgers) zijn.
- Werken met kinderen houdt je jong.
- Je kunt heel creatief zijn op het werk. Muziek maken, knutselen (mag ik niet zeggen, het is officieel? Ontwerp?) En schilderen behoort tot het gereedschap van een opvoeder.
- Je krijgt veel (positieve) positieve feedback van de kinderen.
- Opvoeders zijn vaak in de open lucht en bewegen veel (moeten ze tenminste).
Contra-opvoeder
- Het loon is, althans voorlopig, slecht. Laten we kijken of er iets verandert onder de vlag van Jamaica.
- De verantwoordelijkheid is erg groot. Dat hoeft niet per se een nadeel te zijn, maar je moet echt elk moment op de hoogte zijn.
- De personeelssleutel in de meeste voorzieningen is slecht.
- Het kan soms heel hard zijn op het werk.
De vermelding maakt geen aanspraak op volledigheid. Ik ben er zeker van dat hier bij TheFruitAndFlowerBasket nogal wat opvoeders zijn die dat in de commentaren zullen aanvullen.
Terug naar de reclamesticker in de metro? Droomberoepsopleider.Dit is zeker niet onbeperkt en niet voor iedereen. Maar eigenlijk: ja, dat is voor mij al heel lang helemaal goed. Nu kopen 
Speciale voorwaarden voor opvoeders 11,90 ?
