Mijn mozzarella-experiment
Ik vind hem eigenlijk niet leuk. De zachte mozzarella van de koemelk met zijn gumconsistentie.
Zelfs de meest populaire mozzarella-tomaat-basilicum-knoedels kan ik niet begrijpen, tenzij ik alles in kleine blokjes snijd en het minstens een uur laat passeren.
Maar op zaterdag bood Liedl Mozzarella aan voor 35 cent, dus dat kon ik niet laten. Er komt iets uit.
En het heeft er iets uit gehaald!
Ik heb het gemixt! Klein geplukt, zout, peper, chili toegevoegd en enkele van mijn heerlijk aromatische Griekse basilicum. Een beetje meer en een scheutje room.
Wat er uitkwam was een pasta die heel geschikt zou zijn als spread. Misschien nog een paar olijven, een vleugje citroen of balsamico - althans veel beter dan gesneden.
Maar ik wilde een pizza en dus schilderde ik deze Mozzarella-crème op het gistdeeg, er bovenop en een beetje meer Pecorino wreef erover - dat was prima!
Mijn topping was stukjes appel, uienringen, champignons. Alles sauteerde voor zichzelf.
Ham of spek zou zijn toegevoegd.
De volgende keer - en er zal een volgende keer zijn - neem ik tomaten en courgette.
Andere groenten zullen ook in het experiment landen.
Ik kan me deze mix voorstellen - misschien een beetje dunner - ook voor het bakken ... Een interessant idee!
Misschien experimenteer je ermee?
