Eigengemaakte spierkracht van Abraxas
Vandaag was het weer tijd. Gratis, spreek taxichauffeurs Weekend. Omdat ik weer tijd had, wat geweldig te doen. Niet voor iedereen, maar voor mensen die houden van het echte, het handgemaakte, een feest.
Aspic. Vroeger was het een maaltijd van overgebleven slacht, alles wat anders geen worst of gebraden kon zijn, kwam in de spierkracht. Hoe heb ik het gekregen? Ik kocht in R ** l. Ze hadden schouder met bot en zwoerd aangeboden. Natuurlijk kunnen de dieren die voor dergelijke kettingen worden geslacht spijt hebben. Maar het vlees zag er hemels uit. Ja, in de zomer is het te warm om heerlijke braadstukken te maken. Maar n pot met spierkracht. Het smaakt zelfs bij dertig graden goed.
Dus ik gooide zo'n brok in de pot. Voeg zout en peper, teentje knoflook en wat marjolein toe aan de bouillon. Niets meer. Laat het koken. Een uur. Gewoon totdat het vlees zacht is, niet te zacht, maar ook meer half rauw. Goed, gehaktballetjes. Tussendoor was ik van nature lui. Ik had nog steeds iets in de koelkast, eigenlijk mijn Stammrepertoire. Geschilde gele wortelen en in kleine stukjes gesneden. Halve koolrabi - zelfs in kleine stukjes. Ne geel en ne groene peper - ook in stukken gesneden. Snijd de uien in fijne ringen. Doe alles in de bouillon. Slechts een paar bevroren Erbskes in. Kook vijf hele minuten - ik wil tenslotte geen groentenslib. Dan nog twee tomaten, ook in kleine stukjes gesneden, na kort koken in de bouillon.
Dan - helemaal opnieuw ... weet je, ren de aardappelen in, uit de aardappels.
Nu de bouillon opnieuw. Essich moet naar binnen. Voor de eenvoud nam ik mijn zelfgemaakte tijmsaus. Dus, op twee liter bouillon een kwart liter. Weer zout, wat peper. De bouillon kan "gezouten" smaken. Waarom? Rrrrrichtich (gratis na Paul Panzer), er is nog steeds de Glibberzeug genaamd pure gelatine. Of het nu bladachtige of gemalen gelatine is, het maakt niet uit. Ik neem de grond. Moet wel genoeg zijn. De verpakking zegt dat de inhoud voldoende is voor een halve liter vloeistof. Niet genoeg Dus nog iets. Zuig vijf of zes kleine zakjes koud water in het water en voeg een hete bouillon toe. Ze mag niet meer koken, anders werkt het niet. Dus, en waarom nu zo pittig? De gelatine "eet" de smaak, normaal gekruid zou smaken als een gelei. Vervolgens wordt een vorm, misschien uw Dupperware, koud gespoeld volgens de hoeveelheid. Ja, nee, eten, reinigen met Spüli, maar alleen met water.
Een kleine bouillon is pure vorm. Uit in de koelkast. Watt, gewoon bouillon? Ja, wat, moeten al het vlees en de groenten gewoon aan de grond blijven plakken? Nope. Wij Raaaben noemen dat NEN "spiegel". Niet wachten. Dat is wat je doet, zodat de hele Klumpatsch niet alleen opeet. Dus als de spiegel stevig eet, komen het in blokjes gesneden vlees en de groenten vanzelf. Voeg een verse, gehakte peterselie toe. Mmmmmmmhh ...... dat zal smaken. Nu de bouillon erop. Tot de kalibratielijn, zodat alles goed wordt afgedekt. Ik heb het ontvetten van de bouillon gered, op het vlees zat niet zo veel vet.
Dus als dat allemaal klaar is, laat je het afkoelen tot kamertemperatuur en zet je het in de koelkast. Hij doet nu het werk. Urenlang, bij voorkeur 's nachts. Nu eet het spul strak en kan worden gesneden.
En aan Braaaaatkartoffeln ........... leggaaaaaaaa
