Plaatsing van een lijdensweg
Of het nu op kantoor, thuis, op verschillende werkplekken is en soms helpt bij het opzetten van een zorgdoos. U bestelt daarvoor een specifieke persoon, b.v. een keer per week de doos leegmaken en het verdriet opzoeken.
Het inbrengen van een slip kan anoniem worden gedaan, b.v. in een bedrijf of bewust bij naam.
Het moet tussendoor worden gebruikt voor het kleine verdriet, niet voor grote problemen. Dus een Kummerkasten-huis zou kunnen worden opgezet voor alle gezinsleden en het hoofd van het gezin, moeder of vader, eens per week de notities uitzoeken en hulp bieden of de familieraad bellen en het verdriet in het familienetwerk bespreken. Kleine dingen kunnen b.v. zijn "waarom is er 3 dagen geen Nutella meer?" of "waarom moet Fritz altijd zo lang in de badkamer blijven" of "mijn fietsslang is kapot en mijn zakgeld is niet genoeg voor een nieuwe" enz. enz.
In een bedrijf kiest u een Kummerkastenverwalter die vervolgens het kantoor overneemt. Sindsdien kan soms uitglijden zoals "Mr. Mustermann houdt vrouwen nooit de deuren open" of "waarom is nooit bijgevuld kopieerpapier" worden gegooid.
Dergelijke verdrietdozen kunnen de dagelijkse frustratie afremmen die zich snel kan ophopen. Natuurlijk kunnen er soms positieve dingen in worden gegooid, zoals: "Miss Musterfrei is volgende week jarig en wil niets geven, men moet stiekem bloemen kopen en verbergen."
Ik vond ooit een briefje in een rouwdoos met 'Mevrouw M. zit op de werkplek en vecht voortdurend met tranen.' Degene die het briefje schreef was heel erg verlegen en wilde de collega niet aanspreken. Toen nam ik het over en het bleek dat de kat was gestorven voor de vrouw waar ze erg aan gehecht was en het haar collega's niet durfde te vertellen, omdat ze bang was om uitgelachen te worden. Ik had toen een lang gesprek over huisdieren en afscheid met haar, waar steeds meer collega's kwamen en hun eigen ervaringen deelden. Daarna was de collega toegankelijk, open en kon hij goed opschieten over het verlies.
