Waarom haten we zoveel?
We haten onszelf, we haten andere mensen, we haten verschillende mensen, we haten lauwe soep, we haten de rij bij de supermarktkassier en nog veel meer. Haat is overal. Je kunt alles om je heen vergeten, haat maakt je nu immuun. Hij heeft slechte en goede kanten.
Haat is een heel sterk gevoel. Het is net zo belangrijk als liefde. Gewoon niet zo populair. Als ik haat, krijg ik oriëntatie. Als ik haat, stel ik grenzen. Ik spreek over bewuste haat. Een voorbeeld: in de metro word ik vaak verdrongen door mensen, met hun rugzakken op hun rug. Ik weet dat ze niet kunnen beoordelen wat hun rugzak doet. Na de 10e keer haat ik deze aanval. Yes! Ik bedenk een leuke zin, b.v. "Gebruik in de toekomst een achteruitkijkspiegel voor je rugzak. Het heeft me gewoon verdrongen." Natuurlijk wil ik graag terug joggen. Maar ben ik goed opgeleid?
Echt slecht is onbewuste haat. Waarom? Hij breekt de hater. Ik vergeet nooit hoe een vrouw uit Saksen schreeuwde in een interview met televisie en ogen: De vluchtelingen moeten onmiddellijk wegrennen, ze hebben geen zaken in ons land, kom ermee weg !? Dergelijke haat is ziek. De vrouw heeft in haar leven vreselijke dingen meegemaakt en vergeten. Maar de angst en de machteloosheid zitten nog steeds in haar. Ze heeft zondebokken nodig om ermee om te gaan. En de vluchtelingen zijn daarvoor de ideale gelegenheid. Ze kent niemand persoonlijk en haat haar vanaf de eerste dag.
Zelfs in TheFruitAndFlowerBasket en in veel andere internetgemeenschappen is er haat. Waarom is dat Zeker omdat je niet kijkt, persoonlijk niet weet en er niet één recht in het gezicht kunt krijgen. Je zit comfortabel op de pc en typt een vervelende opmerking of je breekt een tip met armoedige grap-chatten (109 opmerkingen kreeg ooit iemand voor zijn onschadelijke mosterd eieren gerecht, dat is kwaadaardig zonder einde!). Je kunt gewoon beginnen met de haat, dit sterke gevoel. Het maakt iets van je. Je bent geen saaie alledaagse persoon, je bent speciaal voor een korte tijd. Dat is ook iets waard.
90% van onze acties worden beheerst door het gevoel. Emoties duiken op, dus ze moeten worden beheerst. Dat is ongemakkelijk. Alleen een heleboel slechte ervaringen en veel open kritiek van andere mensen maken (misschien) een aangenaam persoon uit een hatelijke ergernis. Het is moeilijk om je eigen gedrag te veranderen. De reden: denk je, dat ben ik, dat is aangeboren, ik moet zo reageren. Dat is niet zo. Een beetje verandering is altijd mogelijk. En tegenslagen zijn normaal. Opnieuw stijgt er een haataanval in mij en word ik luid en boos, dat is prima. Ik vergeef mezelf en denk: de volgende keer zal ik het beter doen.
