Analoge kaas en andere imitaties - nep of vakmanschap?
Is analoge kaas een voedingsmiddel dat veel consumenten eerder hebben geprobeerd? zonder het echt te weten. Omdat dit een kunstmatige kaasvorm is, die, in tegenstelling tot conventionele kaas, speciale eigenschappen heeft.
Wat zit erin (of niet)
In feite is kunstmatige kaas een schijnvertoning, omdat het een kaasimitatie is. Het gebruik van melkvet en melkeiwit wordt grotendeels of zelfs helemaal achterwege gelaten in kunstmatige kaas. In plaats daarvan worden vervangende vetten van plantaardige of dierlijke oorsprong gebruikt. Melkvet wordt vaak vervangen door verschillende plantaardige oliën en bacterieel of soja-eiwit neemt de plaats in van melkeiwit. Er zijn ook andere kunstmatige ingrediënten zoals kleurstoffen, conserveermiddelen en smaakstoffen, verschillende levensmiddelenadditieven en emulgatoren. Het resultaat is een kaasvervanger die qua consistentie en uiterlijk vergelijkbaar is met conventionele kaas, maar weinig meer gemeen heeft dan de naam.
Tussen het voorschot en acceptatie
Voor de consument en vooral voor de industrie biedt de imitatiekaas ongekende mogelijkheden. Daarom komt analoge kaas veel vaker voor dan het publiek weet. De belangrijkste reden hiervoor is vooral het industriële gebruik van kunstkaas. Alleen al in Duitsland wordt elk jaar ongeveer 110.000 ton ervan geproduceerd, waarvan ongeveer 75% wordt geëxporteerd. De rest zit in voedselverwerking. Vooral grote bakkerijen, kantines en restaurants vallen graag terug op kaasimitaties. Zelfs afgewerkte producten zoals diepvriespizza en lasagne voor de magnetron bevatten geen analoge kaas. Als het gebruik van kunstmatige kaas dienovereenkomstig is verklaard, is de EU-wetgeving een "legale fraude".
In andere landen? vooral in de VS? De kunstkaas wordt zelfs als een compleet voedingsmiddel beschouwd en wordt aangeboden bij bijna alle discounters en supermarkten.
Andere toegestane "moggles"?
De lijst met voedingsmiddelen die de originele ingrediënten vervangen door eenvoudige, goedkope of kunstmatige ingrediënten is eindeloos. In chocoladekoekjes vind je cacaopoeder in plaats van chocolade, in plaats van garnalengeperste vis wordt eiwit aangeboden, vanille-ijs wordt versterkt met kokosolie en de pizza is gelham met zetmeel en soja.
Dit alles is geen reden om te wanhopen. Politici hebben snel gereageerd en de geldige voedseletikettering (LMKV) meerdere keren bijgewerkt in december 1981, het meest recent in februari 2014.
Pro en contrast kunstvoeding
Geheel of gedeeltelijk kunstmatig geproduceerd voedsel polariseert consumenten. Wat bijna grenst aan fraude voor het andere kamp is een reden voor de supporters om te juichen. Het feit is tenminste dat beide partijen belangrijke argumenten voor hun opvattingen kunnen bieden.
Goedgekeurde kunstmatige voedingsmiddelen, vooral bij veganistische consumenten. Ze zijn niet alleen veilig voor de gezondheid, ze breiden zelfs het dieet van veganisten uit. Vanwege de relatief grote verdeling van imitaties (vlees, zuivelproducten, vis, enz.) Zijn veganisten dankbaar voor dergelijke alternatieven en combineren ze hun voeding nog meer met de bescherming van dieren en het milieu. Een vergelijkbare hoge acceptatie wordt gevonden bij allergische mensen. Vooral de analoge kaas is een welkom alternatief voor lactose-intolerantie.
Tegenstanders van voedselimitaties voelen zich vaak bedrogen. Ze klagen vooral in afgewerkte producten over een gebrek aan etikettering en de onvoldoende opleiding van de klant. Bovendien wantrouwen ze de fabrikanten en vermoeden ze dat ze illegaal zijn, of zelfs verboden vals spelen. Zelfs incidentele voedselschandalen (vogelgriep, paardenvlees, enz.) En de lage productiekosten (verwerking van restjes, kortere productietijd) worden vaak door de tegenstanders in dezelfde kunstpot gegooid.
En de gezondheid?
Vlees, gevogelte of zuivelproducten waarvan de ingrediënten geheel of gedeeltelijk uit kunstmatige vervangingsmiddelen zijn vervaardigd, zijn onschadelijk voor de gezondheid. De verschillen in smaak tussen originele en toegestane vervalsing zijn natuurlijk een subjectieve perceptie. Er moeten zelfs consumenten zijn die een artefact verkiezen boven het oorspronkelijke voedsel. De vetten en oliën die soms worden gebruikt, kunnen echter de voedingswaarde van dergelijke voedingsmiddelen (calorieën, vet, enz.) Veranderen. Met een speciaal dieet (vetarm, dieet of iets dergelijks) kan het daarom meer zijn dan alleen kijken naar de kleine geprinte ingrediënten.
