Hoe ben ik gestopt met roken?
Ik weet dat er al veel tips over het onderwerp zijn, daarom heb ik deze titel gekozen. Iedereen doet het anders en ik hoop met mijn ervaring op zijn minst een kleine stimulans te geven.
Alles begon zonder intentie, weddenschap, speciale datum, wat dan ook - het "gebeurde gewoon". Ik heb na het werk in mijn doos gekeken en vastgesteld dat er alleen een sigaret in zit. Toen kwam de gedachte bij me op: "Wat als ik gewoon langs de tank rijd zonder voorraden te krijgen?" Dat deed ik toen. Het was niet moeilijk, want ik had nog steeds een sigaret in reserve. Maar ik rookte deze direct toen ik thuis was.
Ik begon niets te vernietigen dat me op de een of andere manier aan roken deed denken. Dat heeft me waarschijnlijk gered van het worden van een intolerante, millit-niet-roker. Je kunt je niet verbergen voor rokers.
Tegen de avond was het nog steeds heel goed draagbaar, en 's nachts rookte ik niet eens - dus geen probleem!
De eerste ochtend was echt moeilijk - ik had ook geen "koffie zonder". Maar goed dat ik alleen opsta en er was niemand in de buurt die mijn humeur kreeg. De manier om te werken leidt direct langs de tank en hier worstelde ik echt met me. Ik won omdat ik mezelf vertelde hoe dom ik zou zijn als ik het daar nu zou houden. En wie wil daar als een domoor staan?
Ik werk erg afgelegen, dus heb geen kans om overdag peuken te kopen. Cool ding, weer een (werk) dag weg. Ik heb terug gevochten op weg naar huis en wil geen domkop zijn ... Dus ik ben van podium naar podium gegaan. Tussendoor berekend hoeveel ik al heb opgeslagen en nieuwe doelen gesteld. Het was ook een geweldige stimulans om erachter te komen hoeveel belasting je niet hebt betaald.
Achteraf gezien heb ik ook fouten gemaakt. Ik probeerde mijn intenties zo lang mogelijk geheim te houden. Mensen kunnen slecht humeur veel beter verwerken als ze weten waar ze doorheen gaan. En de weinigen die zeggen dat je het toch niet kunt, zijn gewoon een extra stimulans!
Dit grappige idee is nu vier maanden geleden, ik heb eindelijk geen zin meer en voel me veel beter. Nu ik niet meer zo grappig ben, heb ik gisteren een ontbijt op het werk doorgebracht en me bedankt voor het geduld. Goed ontvangen en ik heb nog een reden om door te gaan - anders is het beschamend ...
