Waarom we waardevol zijn - waar we van houden
Dit is een gedachtegang over waar we van houden. Niet voor onze acties, voor ons ZIJN.
Mijn kat, of beter, mijn kater, nam ik alleen op oudere leeftijd (zijn leeftijd;)) en met tegenzin. Hij is alles wat ik nooit wilde: kat werkt niet. En als er iets is, zeker niet gestroomd * doodsbang *. En dan niet zo'n oud dier. Hoe dan ook, ik deed dat.
Nou, toen had ik dit dier, waarmee ik niet meteen vrienden kon maken toen hij bij ons was. Dus in de eerste paar uur ... toen kwam hij uit zijn grot (hij heeft zo'n Kratzhöhlbaum) en keek me aan. Ik kroop hem, en was van uur tot zijn vriendin, dus in een metercirkel rond zijn kleine boom. De volgende dag hing hij aan mijn hiel ... en nu hou ik van hem als een kind. Wat hij ook doet, het is schattig.
Hij is volledig overbodig. Hij heeft te maken met rum (en dat is echt slecht om weg te komen), hij moet meerdere keren per dag worden behandeld met oogzalf (hij heeft maar één oog, en dat heeft een defect). We kunnen niet op lange vakanties gaan, omdat ik hem gewoon niet lang alleen wil leren kennen: de ooggeschiedenis moet nauwlettend in de gaten worden gehouden. Op korte termijn kunnen familieleden het overnemen omdat onze kat erg vriendelijk is en door iedereen kan worden behandeld. Het was echt duur om alle operaties en behandelingen met hem door te nemen. En meer dan geld, heeft het om zenuwen en veel slechte emoties gevraagd.
En waarom? Voor een kleine pels pasteitje, welke zuhaart mijn bed en niets anders is goed voor mij? OMDAT IK VAN HEM HOUD! Hij is vriendelijk, maar heeft zijn eigen geest. Dankbaarheid? Fout! Voor zover zo'n dier niet denkt, en dat is volkomen overbodig. Ik ben blij als ik mijn neus in zijn vacht kan steken en ermee kan stoten.
Dit besef ontbreekt bij velen van ons: Mensen vinden ons leuk en doen dingen voor ons omdat ze ons gewoon leuk vinden! We kunnen nee zeggen, we kunnen lusteloos of ongemakkelijk zijn, we kunnen problemen veroorzaken of eisen stellen: Niettemin zijn we geliefd bij mensen die ons echt waarderen.
Dat moeten we niet uit het oog verliezen. We hebben hier net zo gelijk en belangrijk als we tikken.
Al het beste!
